Yaşayanı Onarmak / Maylis de Kerangal | Kitap Yorumu
02:24
Kitap Adı: Yaşayanı Onarmak
Yazarı: Maylis de Kerangal
Sayfa Sayısı: 244
Yayınevi: Domingo Yayınevi
Puanım: 4,5/5
Goodreads Puanı: 3,88/5
Arka Kapak:
Simon Limbres'in kalbi yirmi dört saat sonra Claire Mejan'ın bedeninde atacak. O gün yaşam, Simon'un ölümünden ibaret olacak.
Simon'un sörf yapmak için uyandığı günün öyküsü bu. Sonrasında geri dönüşsüz komaya gireceği, ailesinin organ naklini kabul etmenin yükünü omuzlayacağı, doktorların bir ölüm üstünden başka haya-tları şekillendireceği, yıkımla umudun kol kola gezdiği bir günün öyküsü.
Yaşayanları Onarmak 2014 yılında Fransa'da büyük övgü topladı ve yedi prestijli ödüle layık görüldü. Maylis de Kerangal, adeta düşünce hızıyla akan benzersiz anlatımıyla bizi kitaptaki her bir karakterin zihnine naklediyor, yaşama -ve ölüme- hiç bakmadığımız bir yerden, hiç sınan-madığımız bir andan bakmamızı sağlıyor.
Simon'un sörf yapmak için uyandığı günün öyküsü bu. Sonrasında geri dönüşsüz komaya gireceği, ailesinin organ naklini kabul etmenin yükünü omuzlayacağı, doktorların bir ölüm üstünden başka haya-tları şekillendireceği, yıkımla umudun kol kola gezdiği bir günün öyküsü.
Yaşayanları Onarmak 2014 yılında Fransa'da büyük övgü topladı ve yedi prestijli ödüle layık görüldü. Maylis de Kerangal, adeta düşünce hızıyla akan benzersiz anlatımıyla bizi kitaptaki her bir karakterin zihnine naklediyor, yaşama -ve ölüme- hiç bakmadığımız bir yerden, hiç sınan-madığımız bir andan bakmamızı sağlıyor.
Simon'ın kalbi ülkenin başka bir yerine göç ediyor. Böbrekleri, karaciğeri ve akciğerleri başka vilayetlere, başka bedenlere doğru kayıyor. Böyle bir parçalanmada oğlunun bütünlüğünü ne sürdürecek? Biricik hatırasını bu dağılmış bedene nasıl bağlayacak? Ya varlığına, dünya üzerindeki gölgesine, ruhuna ne olacak?
🍁
Kitap başta beni şöyle bir etkisine alır gibi oldu, sonra etkisinden uzaklaştırdı ve en sonunda beni tamamen içine aldı. Kitap öyle bir kitap ki, başlasanız devam edemeyeceğinizi düşündürtür, reading slump a girmemişseniz dahi sizi girdirmeye teşvik eder. Yani tam da böyle bir kitap aslına bakılırsa. Şimdi şöyle ki kitaba başlamadan önce içimde okuyabilecek miyim bu kitabı diye boşluk adı altında bir düşünce vardı, çünkü kitapta kesinlikle hiç diyalog yok. Elbette var ama diyalog olacak şekilde gözükmüyor, yani ne bir tırnak işareti, ne de bir konuşma çizgisiyle belirtilmiş. Hâl böyle olunca çok çabuk sıkılacağımı ve kitabın kesinlikle ilerlemeyeceğini düşünüyordum. Ama sonradan kitap kendini çabucak sardı.
Kitabın adlarına hep çok dikkat kesilirim, benim için içerikle birlikte her zaman kitap adları da önemli oldu bu zamana kadar. Özellikle de uyum sağlamaları içerikle birlikte. Kitabın adıyla içeriğin ne olduğunu da aslında anlayabilirsiniz. Bu kitapta, yaşayanı onarmak var sahiden de.
Simon'ın sörf yapmak için uyandığı günde oldu olan her şey. Hatta kitapta şöyle geçiyor: "...ne zaman ki yatağın ayakucundaki telefonun alarmı dokunmatik ekranda 05.50'yi göstererek çaldı, o zaman birden her şey kontrolden çıktı." Kitabın son sayfasına gelene kadar bu rakamlara dikkat edin.
Simon ve arkadaşlarının sörf sevdası sebebiyle olan oldu, bir şekilde kaza da üstüne geldi ve Simon bunun yüzünden geri dönüşsüz bir komaya girmek durumunda kaldı. Simon komadayken, annesi ve babasının bu çaresizliğini okurken ben hissettim, ben yaşadım. Hâlâ ümitlerini kesmeyişleri, komadayken uyanacağını düşünmeleri ancak doktorun "Simon, beyin ölümü durumunda. Vefat etti. Öldü." demesiyle sönebiliyor. Yaşadıkları aslında öyle inanılmaz ve öyle de gerçekçi ki...
Bunu dışarda yaşayan, yaşamış ve belki de daha yaşayacak o kadar çok insan var ki... Bunu bilmek, bunu düşünmek dahi kalbimin ezilmesine neden oldu. Bu kitap Simon'ın kalbi gibi benim de kalbimi paramparça etti. Sevgi üzerine, yeni umutlar üzerine, yaşam üzerine olabilecek değerli bir kitap oldu benim gözümde. Annesinin ve babasının Simon'ın organ nakli konusunda olan iç çatışmalarını okurken ben çok kötü oldum, hele de doktora "Ama gözleri değil, gözleri alınmıyor değil mi?" diye sormaları beni bitirdi resmen. Oğullarını kaybedişlerinin üzerine organ nakli düşüncesi elbette öyle hemen hiçbir anne baba için kolay değildir, olamaz da. Onlar için de olmadı, hatta babası patlayacak durumlara geldi çoğu zaman bu sebeple. Okurken yaşamış gibiydim kitabı. Simon'ın kalbi alındı, evet. Ama bir kişiye de hayat sundu bu kalp. Diğer yandan da Claire'in miyokardit hastalığı var. Kendisi de şöyle açıklıyor durumunu: "Hasta olmak böyle bir şey, seçeneği olmamak. Kalbim bana seçenek bırakmıyor."
Bir kalp... Yalnızca bir organ... Birinin hayatının tam anlamıyla son bulmasını sağlarken, diğer yandan başka birinin yeniden hayata tutunmasını sağlayabiliyor demek ki.
Bir kalp... Yalnızca bir organ... Birinin hayatının tam anlamıyla son bulmasını sağlarken, diğer yandan başka birinin yeniden hayata tutunmasını sağlayabiliyor demek ki.
0 yorum