Bu kitap hakkında bahsetmek istediğim o kadar çok şey var ki... Ama öncelikle şunu söylemek istiyorum: Sibel Eraslan'ın kalemine bir kez daha hayran kaldım.

Kitabı normal bir şekilde okuyamadım ben açıkçası, sanki o dönemlerde ve sanki oralarda bir yerde ben de bu olanlara şahit oluyormuş gibi bir hisle okudum. Yani aslında kitabı okumadım, tam anlamıyla yaşadım. Kendisi bizzat yaşattı bana her sayfasını, her satırını... İlmek ilmek kalbime işledi kelimelerini, cümlelerini... O kadar güzeldi ve özeldi ki...

Deniliyor ki Hz. Hacer için: "O, şehrimize tek başına girmiş bir kadındı, yine şehrimizden tek başına çıkmıştı... O, sanki tek başına bir millet, tek başına bir şehir, tek başına bir ümmet gibiydi..."

Sahiden de öyle. Tek başına bir ümmet gibi dimdik bir kadın Hz. Hacer. Sibel Eraslan onu öyle bir tanımlıyor ki, hayranlığınız artıyor, ruhunuza ilham oluyor.

Ben, daha önce Hz. Hacer'in anlatan bir kitap daha okumuştum başka bir yazara ait. Ama o kitapta bilmiyorum, Sare annemizi daha çok kıskanç ve çekilmez biriymiş gibi göstermiş gelmişti bana. Okurken o kitabı hatta dayanamadığımı ve rahatsız olduğumu hatırlıyorum. Yine de şairane bir anlatıma sahipti ve güzeldi. Hangi kitap olduğunu söylemeyeceğim ama. Şimdi bu kitabı okurken de ikisini karşılaştıramadan duramadım her sayfa geçişimde, her olan olayda. Bu kitapta Sare annemizi olması gerektiği gibi göstermiş Sibel Eraslan. Şimdi şöyle ki, Sare annemizin teslimiyetini şimdilerde hangi kadın gösterebilir? Yaptığı kıskançlıklar olduysa bile, bunlar gayet dozundadır. Sonuçta bir kadın, sevdiğini kıskanmaz mı? Sare annemiz ayrıca, çok iyi bir hikâye anlatıcısı ve aşkını en güzel anlatan.

Hz. İbrahim'e olan sevgisini anlatmaya yürek yetmez. Ki bu teslimiyeti, bu rızası, bu isteği de hep Hz. İbrahim'i çok sevdiğinden, onun üzülmesine dayanamadığından değil miydi zaten? Kendi üzüntüsünü boşverip, aşkının üzüntüsüyle kahrolan bir kadın düşünün.
Gerçekten bu yüzden, bu anlatımı yüzünden, Sibel Eraslan'ı takdir ettim ve hayranlığım kat be kat arttı. Kitapta her şey dozunda ve olması gerektiği gibiydi. Anlatım tarzına girmeme gerek bile olmadığını düşünüyorum ki, harika bir dili, anlatım tarzı, tekniği var. Cümleleriyle birlikte beni mest etti her seferinde. Sürekli can evimden yakaladı beni kelimeleri.
Kitabın, Hz. Hacer'in esir olduğu zamanlardan başlayıp oralardan da bize bilgiler sunması harika oldu benim için. Daha sonra Hz. Hacer'in, Sare annemizi görmesi anı, öyle güzel anlatılmıştı ki... Sare annemizin Hacer'i bağrına basması, onu kendi kızı gibi sevip, kollayıp, giydirip, büyütüp eğitmesi... Anlatımının güzelliğiyle birlikte harmanlanmış çok güzel bir kitap çıkartmış ortaya Sibel Eraslan.
Ayrıca Sare annemizin mutsuzluğunu, bir evlat özlemini çok güzel yansıtmış yazar. Daha sonra menkibeler eşliğinde Hz. Hacer'i hazırlama evresi... Kesinlikle şahane bir anlatımdı, çok beğendim. Her satırda etkilenmekten, hüzünlenmekten kendimi alamadım. Sare annemizin hüznünü en derinlerimde hissettim, sanki yanı başında, Hz. Hacer gibi dizlerinin dibinde oturuyormuşçasına hüznünü kalbinden o anda söküp atma isteğiyle doldum. Sanki her şey, tüm bu olanlar hemen dibimde gerçekleşmişti. Hepsine birebir şahitlik etmiş gibi bir hissiyat oluştu resmen içimde. Dediğim gibi çok etkilendim. Sibel Eraslan, her okuduğumda beni kendine hayran bırakmak konusunda usta bir kalem yazarı! Bu kitabı "kesinlikle" okumalısınız. Şu bir gerçek ki, daha iyisi gelene kadar en iyisi bu!