Lavinya'dan: Mart 2017

Uyuyana Kadar / S. J. Watson | Kitap Yorumu

4 Puan Verdiğim Kitaplar 04:14

Kitap Adı: Uyuyana Kadar

Yazarı: S. J. Watson

Sayfa Sayısı: 376

Yayınevi: Doğan Kitap

Puanım: 4,5/5

Goodreads Puanı: 3,87/5

Arka Kapak:

Anıların sana kim olduğunu söyler.

Ya her akşam uyuduğunda anıların kayboluyorsa?

Adını, kimliğini, geçmişini, hatta sevdiğin insanları, hepsini
bir gecede unutuyorsan,

Ve güvendiğin tek insan sana gerçeğin tamamını anlatmıyorsa...

Christine'in hayatına hoş geldin...

Kesinlikle şimdiye dek okuduğum en iyi ilk roman. -Tess Gerritsen-

Uyuyana Kadar müthiş, sarsıcı bir roman. İnsanı derin, karanlık ve rahatsız edici sulara çekiyor. Bir yandan kimlik ve belleğin anlamı üzerine karmaşık sorulara değinirken, bir yandan da eğlendiriyor. -Los Angeles Times-

Benim için asla mutlu sonlar olmayacak, bunu biliyorum. Ama önemli değil.

Önemli değil.

🍁

Gerilim kitaplarında çok gerileceğimi bilirim, ama yine de gece vakti okumaktan da çekinmem... Ama bu kitabın ilk yarısı hep okula gidiş-dönüş tramvay yolculuklarımda okundu -diğer yarısını gece okudum. Tramvayda okurken olaylar karşısında nasıl tepkisiz kalabildim hâlâ düşününce bi', ben de şaşırıyorum kendime.

Kitap daha çok gizem barındırıyordu içinde. Kim kime yalan söylüyor, söylüyorsa sebebi ne diye diye heyecanla okudum kitabı. Ama şunu da söylemeden geçmeyeyim, o bir şeyleri ben tahmin ediyordum kitabın başından beri. Çünkü bir durumun olduğu belliydi. Kitabın sonları çok güzeldi, aşırı heyecanlıydı. Yani Christine'in korkması gereken yerde onun yerine ben korkup, endişe depoladım. Çok değil, ama kitapta gerildiğimi de belirteyim. Peki, o sona nasıl bir anlam yüklemeliydik acaba? Ben hâlâ orada kalakaldım, yine de içim büyük bir umutla dolu Christine için, o yüzden güzel şeyler hayâl ediyorum. Christine'i okurken, empati kurmadan da yapamadım. Her gün anılarımın kaybolması demek, o kadar korkunç görünüyor ki göze... İnanılmaz derecede sarsıcı bir etki oluşturuyor düşündüğümde dahi bu durumu. Ve bununla baş edebiliyor olması, günlüğünü her seferinde, her yeni bir günde doktorunun uyarısıyla sakladığı yerden çıkarıp yeni baştan üşenmeden okumaya girişmesi, ardından o gününü yazması... Bana kalırsa hayranlık uyandırıcı bir durum. Bu hastalıkla yaşayan birçok insan varken, insan şükretmekten kendini alamıyor. Böyle bir sorunumuz yok çok şükür ki... Düşünemiyorum bile, uyuyup uyandığımda elimde bana kalan anılardan bir hiç olmasını... Korkunç bir duygu.

Kitap, kurgu, karakterler çok başarılıydı kitapta. Kurguya zaten diyecek lafım yok. Çok güzeldi! Gerilim kitaplarını okumaya pek yanaşamıyorum, korkarım duygusuyla, ama ne zaman okumaya başlasam enlerimden biri olup çıkıyorlar. Bu kitap da keza öyleydi. Okumanız için tavsiyemdir.

Share |

Tesirsiz Parçalar / Ali Lidar | Kitap Yorumu

3 Puan Verdiğim Kitaplar 04:06

Kitap Adı: Tesirsiz Parçalar

Yazarı: Ali Lidar

Sayfa Sayısı: 240

Yayınevi: İthaki Yayınları

Puanım: 3/5

Goodreads Puanı: 3,99/5

Arka Kapak:

Beni affetme... Anlama da... Hayatımın özeti, düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu... Beni daha fazla konuşturma... Ben susayım, sen ağla... Gusül abdesti alabileceğim kadar gözyaşı biriktir benim için... Sonra beraberce çayıma siyanür karıştıralım. Önce göm beni, sonra anla…"

Çocukluğa, büyümeye, Beşiktaş'a, bayramlık ayakkabılara, içinden oyuncak çıkan yumurtalara, coğrafi uzaklıklara, bakmak için ölünen gözlere bakamaya, âşık olmaya ve olamamaya; bazen Deep Purple'a, bazen Ferdi Tayfur'a, bazen Salinger'a, bazen Oğuz Atay'a; anneye, babaya, kardeşe, sevgiliye, insana; kısacası hayata dair tesirli bir bakış açısı...

Yanı başımızdaki insanların trajedilerine bir sigara içimi süresince üzülüp sonra unuttuğumuz bir dünyada Ali Lidar, yazdıklarıyla donmuş insanlığımıza ateşle yaklaşıyor.

Büyüdükçe bir şeyi şaşkınlıkla fark ettim. Diğerleri hakkında çocuk aklımla vardığım yargı doğruymuş. Büyüklerin dünyası gerçekten çok sıkıcı ve üzüntüden başka hiçbir vaatleri de yok...

🍁

Bu deneme kitabını çok merak ediyordum, hep aklımdaydı okumak. Kitap kız kardeşime ait, hatta o okuyordu. Baktım devam edeceği yok, elime aldığım gibi bitirdim. Bu tür deneme yazılarını çok hızlı okuyorum ister istemez, ama yine de çizdiğim birçok satır da oldu kitapta. Çocukluğa, büyümeye ve nicelerine; Oğuz Atay'a... Kitabın başlığının aksine tesirli bir bakış açısıyla yaklaşılmış. Peki asıl beklediğimi alabildim mi? Pek değil açıkçası. Samimi bir dili var gibiydi, ama o samimiyeti bence pek okuyucuya geçmedi gibi. En azından bana geçmedi, o yüzden de bir eksiyle başladı kitap. Yine de aralardaki anıları olsun, cümleleri olsun, beklenmedik yerlerde bizi vurması da hiç olağan değildi yani. O yüzden dediğim gibi altını çizdiğim birçok satıra ev sahipliği yapmış bir kitap vardı karşımda. Sanırım ben bundan daha fazlasını istiyorum bir deneme yazısında, gerçekten o samimi dilini tanımayı, samimiyetinden bir nebze olsun tatmayı arzu ederdim. Olmayınca, orta hâlli bir deneme kitabı oldu çıktı benim için. Okundu ve geçti gibi...

Share |

Milena'ya Mektuplar / Franz Kafka | Kitap Yorumu

4 Puan Verdiğim Kitaplar 04:02

Kitap Adı: Milena'ya Mektuplar

Yazarı: Franz Kafka

Sayfa Sayısı: 424

Yayınevi: Panama Yayıncılık

Puanım: 4/5

Goodreads Puanı: 4,03/5

Arka Kapak:

Kafka Milena`yı 1919 sonbaharında Prag`da tanıdı. Ortak dost ve tanıdıkların bir araya geldiği bir cafede gerçekleşen tanışmada Milena, Kafka`ya öykülerini Çekçe`ye çevirmek istediğini açıkladı. Bu da, büyük bir tutkuyu içeren bir ilişkinin, bu kitaptaki mektupları borçlu olduğumuz bir sevgi ilişkisinin başlangıcı oldu. Kâmuran Şipal`in çevirisiyle sunulan Milena`ya Mektuplar, Kafka`nın karaladığı kimi bölümler dışında mektupların tamamını içermektedir. Ayrıca, Milena`nın Max Brod`a yolladığı kimi mektuplar ve Milena`nın birkaç magazin yazısı da, Milena`yı daha iyi tanıtmak amacıyla kitaba eklenmiştir.

Yorumu kısa keseceğim, çünkü kitapta zaten Kafka'nın Milena'ya olan mektuplarını okuyoruz. Bir de en sonunda Milena'nın, Kafka'nın yakın arkadaşı Max Brod'a yazdığı mektuplar var. Böylelikle benim çok merak ettiğim Milena'nın mektuplarından da bir demet tatmış oluyoruz. Kafka'ya gönderdiği mektupları çok daha merak ediyorsam da bununla da yetiniriz elbet. Özellikle de bu merakım hep Kafka'nın bazı mektuplarında Milena'nın söylemlerine olan sitemlerinden ileri geliyor. Ama şu bir gerçek ki, Kafka'nın saf ve derin aşkını mektuplarından çok kolaylıkla hissedebiliyoruz. Bir mektubuyla öyle bir hissettiriyor ki bunu... Hele de "Yanımda yürüyordun, bir düşünsene, yanımdaydın!" deyişi öyle içten olduğu belli ki... Bunu deriniyle hissedebiliyor olmamız çok güzel bir his. Yine de onların özeline giriyormuş gibi bir hisle bürünmem de anormal bir durum sayılmaz. Çünkü bunu biliyoruz ki, Kafka vasiyetinde bu mektupların yakılmasını yakın arkadaşı Max Brod'a söylemesine rağmen, Max Brod'un doğal olarak Kafka'nın tüm dönemin en büyük yazarı olarak gördüğü arkadaşının bu vasiyetini geri çevirerek kitap hâline çevirerek yayınlanmasında büyük rolü üstlenmiş. Ve bizlere kadar gelmesine vesile olmuş, ama bunu öğrendikten sonra dediğim gibi özellerine giriyormuş hissi içinden çıkamadım. Yine de çok saf, derin ve dolu bir aşka sahip bu mektupları okumaktan mutluluk duyduğumu da geçmeyelim.

Sevgili Bayan Milena,

İtiraf etmeliyim ki çok sevildiği, el üstünde tutulduğu, akıl ve güçle korunduğu ve huzur içerisinde çiçeklerin arasına uzanmış olduğu için bir zamanlar birisini çok kıskanmıştım.

🍁

"Salı günü gelen mektubunuzun da dikenleri var elbette, vücuduma batan ve senin yönettiğin dikenler -doğal olarak bu gerçek bir an, mutluluk ve acının birlikte yaşandığı bir an- ama senden gelen bir şeye nasıl katlanılmaz ki?"

Share |

Kırmızı Saçlı Kadın / Orhan Pamuk | Kitap Yorumu

3 Puan Verdiğim Kitaplar 03:40

Kitap Adı: Kırmızı Saçlı Kadın

Yazarı: Orhan Pamuk

Sayfa Sayısı: 204

Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları

Puanım: 3,5/5

Goodreads Puanı: 3,63/5

Arka Kapak:

İlk aşk deneyimi bütün bir hayatı belirler mi?
Yoksa kaderimizi çizen yalnızca tarihin ve efsanelerin gücü müdür?

Orhan Pamuk, Yapı Kredi Yayınları'ndan çıkan yeni romanı Kırmızı Saçlı Kadın'da bizi otuz yıl önce İstanbul yakınlarındaki bir kasabada liseli bir gencin yaşadığı sarsıcı bir aşk hikâyesiyle, büyük bir insani suçun peşinden sürüklüyor.

Edası etkilemişti beni. Kırmızı saçları ışıkta tuhaf bir şekilde parlamıştı. Bir an bana eskiden tanıdığı biriymişim gibi, burada ne işin var diye sorar gibi bakmış, tam o sırada göz göze gelmiştik. Sanki ikimiz de bir hatırayı arar, hatta sorgular gibi bakmıştık birbirimize.

🍁

Bu kitapla ilgili konuşmaya nasıl başlasam bilmiyorum... Şu Oidipus hikâyesi beni kitap boyunca karşılaştıkça huzursuz etti, ama kitabın da biraz yapıtaşlarını bu hikâye taşıyormuş gibi de düşünmeden edemediğim bir gerçek. Ve Cem bunu bir gün bilerek Mahmut Usta'sına anlatınca dedim ki, eyvah! Ama Mahmut Usta'sı onu naçizane bir karşılaşamayla gönderdiğinde de Mahmut Usta'ya hayran olmadan duramadım. Ve o hikâye o kadar mide bulandırıcıydı ki, anlatamam. Her seferinde Cem'in de bundan bahsetmesi, kitap boyunca geçmesi beni istemediğim kadar huzursuz etti. Her geçtiğinde hikâyeyi düşünmekten kendimi alamadım. Hikâyenin nasıl olduğunu söylemeye dahi dilim varmıyor ne yazık ki... O yüzden okuduysanız, ya da okuduğunuz vakit anlayabilirsiniz ancak beni.

Cem karakterini hiç sevemedim baştan itibaren. İlk başlarda üstelik yazarın kendi hikâyesini anlattığını düşünüyordum neden bilmiyorum. İsim öyle hemen geçmeyince beni hemen böyle bir düşünce karşılıyor, engel olamıyorum. Sonrasında olaylar efsanelerle birlikte başka başka yerlere gidince de bu düşüncem köreldi.

Kitabı sevdim mi sevemedim mi karar veremedim açıkçası tam ortada kalmış gibi hissediyorum kitap hakkında.

Kırmızı Saçlı Kadın olayı ise ayrı bir olay. Ve sonunda insan ister istemez "Neler oluyor böyle?" demekten alamıyor. Ki bana kalırsa kitap da ortada kalmış, ne türde yazılsam ki diyerek. Çünkü içinde bir kafa karışıklığı olduğu belli ve bunu da bize tamamen geçiriyor. Belki de ben de bu yüzden kafa karışıklığı yaşadım. Dediğim gibi kitabı sevdim mi sevemedim mi bilemedim, ama Orhan Pamuk'un bu okuduğum ilk romanıyla diyebilirim ki, dilini gerçekten beğendim.

Share |

Sevda Sözleri / Cemal Süreya | Kitap Yorumu

2 Puan Verdiğim Kitaplar 03:37

Kitap Adı: Sevda Sözleri

Yazarı: Cemal Süreya

Sayfa Sayısı: 329

Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları

Puanım: 2/5

Goodreads Puanı: 4,54/5

Arka Kapak:

Cemal Süreya, Cumhuriyet Dönemi şiirinin en özel "vitamin"iydi.
Lirik, erotik, politik gür bir ırmak.
"Sevda Sözleri" bu büyük ustanın bütün şiirlerini bir araya getiriyor.
Öyle bir bütünlük ki bu, sıcak, tılsımlı ve ölümsüz...

Şu bir gerçek ki, Cemal Süreya ile çok zıt yönlerimiz ve düşüncelerimiz var, bu şiir kitabıyla birlikte bunu görmüş oldum. Ve kitabında beğenemediğim bir dolu kelime, cümle, şiir oldu. Bana göre duygusu yoktu şiirlerin ya da ben tadamadım bilmiyorum. Yani sanki duyguyu üstünkörü geçip gidiyor ve bizim bir şiirinde de olsa en ufak bir duygu geçişine izin vermiyor olması beni huzursuz etti ve ben böyle olunca da şiirlerini sade ve düz bir şekilde okumaktan kendimi alamadım. Elime geçen hiçbir tat da yoktu açıkçası. Artı olarak rahatsız olduğum konular da yok değildi. Cemal Süreya'nın bana göre olmayan bir şair ve şiir adamı olduğu kesin. Goodreadste bir dolu beş ve dört puanın arasında resmen benim vermiş olduğum iki puan öylece sırıtmış olsa da, başka bir puan veremedim de açıkçası. Benim için yanlış olan bir şiir kitabıyla mı tanıdım acaba kendisini diyeceğim ama görüşlerinin bana ters geldiğinden ötürü bu düşünceye de tutunamıyorum. İçinde birkaç beğendiğim şiirleri de vardı elbette, yok değil. Zaten hemen altlarını çizdim onların da. Ara ara belki buradan da atarım onları. Ama diyorum, keşke bunlar daha fazla olsaydı... Bilmiyorum, belki tam size göre bir şair, okuduğunuzda. Ama şu bir gerçek, bana göre değil maalesef.

Bir kırıldık daha da kırılırız

Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.

🍁

Aşkı anılar besliyor düşler kadar

Bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır

Sevgi eskidikçe sevgi.

Share |

Sıradışı Bir Ödül Töreni / Mustafa Kutlu | Kitap Yorumu

3 Puan Verdiğim Kitaplar 03:32

Kitap Adı: Sıradışı Bir Ödül Töreni

Yazarı: Mustafa Kutlu

Sayfa Sayısı: 153

Yayınevi: Dergah Yayınları

Puanım: 3,5/5

Goodreads Puanı: 3,6/5

Mustafa Kutlu'nun hikâyelerindeki o samimi tadı almayı seviyorum, ama bu kitapta bir şeylerin yarım kaldığını düşünüyorum. Kitabın kapağını kapattıktan sonra hâlâ içimde olan o merak unsurunun biraz da olsa dinmesini isterdim. Tabii dinmeyeceğini de anlamıştım ister istemez. Bittikten sonra, Nezaket'in Yüzbaşı ile olan hikâyesini hâlâ merak ederken buldum kendimi, Saadet'in bu durumu açıkça belirtmiş olmasına rağmen yine de bekledim bir şeylerin gerçekleşmesini. Nezaket karakterini çok sevdim ama, hareketleri, davranışları olsun yakın hissettiğim bir karakter oldu. Hele de her yeni bir durum esnasında oluşan bu heyecanını bayılarak okudum. Onunla birlikte kendimi de heyecanlanırken buldum. Enstitü için olan heyecanı ve Başkan'a anlatırkenki bu kararlı duruşu beni çok etkiledi. Ve o binanın onun elinden, düşüncelerinden geçmesiyle gerçekten güzelleşeceğine inandım.

Sıradışı bir ödül töreni dedikleri gerçekten de sıradışıydı ve ilginçti. Okurken şunu düşünüyorsunuz: Bu nasıl bir ödül töreni? Aziz Bey'in ödülünü alacak mı, alamayacak mı düşüncesi sardı bir de beni. Ödülü veren derneğin ismi ise kafaları daha da karıştıracak cinsten emin olun ki: Kafadanbacaklılar Derneği. Amblemi de ahtapot. O da ayrı bir konu...

Şöyle ki, bir karakterden hoop başka bir karaktere geçişi Mustafa Kutlu nasıl bir titizlikle yapıyor bilemiyorum ama kesinlikle hayran olduğum bir gerçek. Başka bir yazardan okusam çok eğreti duracağına emin olsam da, Mustafa Kutlu'da olması gerektiği gibi durmasına bayılıyorum. Zaten ben de yazarın bu özgün tarzını böylesine seviyorum ya!

Ama okuduğum diğer iki kitabında tam aldığım hissi bu kitabında yarım kalmış gibi bir hisle aldığım için puan kırdım ne yazık ki.

Umut sen ne renkli bir kuşsun.

Umut sen ne sesli bir kuşsun.

Umut seni gözünden öpüyorum.

🍁

"Büyük bir kütüphanesi var. Bir yere bağışlamak hususunda kararsız. Kararsızlıktan hoşlanmaz. En kötü karar kararsızlıktan iyidir. Ne olacak bu kitaplar? En kötüsü bu. Rüyalarına giriyor. Kitaplarının kıymetini bilmeyecekler diye ödü kopuyor."

MUSTAFA KUTLU

Share |

İlik / Tarryn Fisher | Kitap Yorumu

4 Puan Verdiğim Kitaplar 13:36

Kitap Adı: İlik

Yazarı: Tarryn Fisher

Sayfa Sayısı: 376

Yayınevi: Aspendos Yayıncılık

Puanım: 4,5/5

Goodreads Puanı: 4,01/5

Arka Kapak:

Bone'da bir ev…
Evde bir kız…
Kızda bir gizem…

Margo diğer kızlara benzemiyor. Bone denilen izbe bir mahallede, lanetli bir evde onunla iki yılı aşkın bir süredir konuşmayan lanetli annesiyle yaşıyor. Günlerini kendini görünmez hissederek geçiriyor. Ancak tekerlekli sandalyedeki komşusu Judah Grant'le arkadaşlık etmeye başlayınca işler değişiyor. Mahalleden tanıdıkları yedi yaşındaki Neveah Anthony kaybolunca Judah bu olayı çözmede Margo'ya yardımcı oluyor.

Margo'nun öğrendikleri onu değiştirip hayata karşı yeni bir bakış açısı geliştirmesine sebep oluyor. Çocuk istismarcıları ve tecavüzcüleri bir bir hedef alarak kötü insanları bulup onları cezalandırmaya karar veriyor.

Ancak kötüleri avlamak tehlikeli bir iş ve Margo kendi ruhu dâhil her şeyi kaybetme riskiyle karşı karşıya…

"Judah," diye fısıldıyorum. "Beni neden bekliyordun?"

Yavaşça, transtaymış gibi göz kırpıyor, ardından gözlerini yeniden camdan dışarı çeviriyor.

"Hep bekledim." Sesi öyle hüzünlü ki geri çekiliyorum.

🍁

Sonunda! Evet, sonunda elimde okunmak için günlerdir bekleyen kitabı bitirdim çok şükür... Ama bu nasıl bir kitaptı böyle ya... Kitabın son sayfasına geldiğimde ve yazarın "Son" notuna takılı kaldığında gözlerim, kendimi bu amaç uğrunda yazdığı kitabın asıl (onun için) anlamını öğrenince etkilenmedim desem yalan olur. Bir videodan etkilenerek bu kurguyu oluşturması ve ardından da gelen bu konu hakkındaki yorumlarına hayran kaldım ben. Aslında bu kitap, Tarryn'in iç kavgası insanlarla. Kendisinin de belirttiği gibi, ben yapmak istediklerimi yapamıyorum ama karakterim yapabilir düşüncesiyle çıktığı yolda eminim ki Margo onu hiç yalnız bırakmadı ve mahcup da etmedi. Margo karakterini okurken zihnimde devamlı Mara Dyer vardı, ona benzettim Margo'yu ister istemez. Ama hayır, Margo'nun yaptığı ve amacı aslında çok farklıydı, çünkü artık yazarın düştüğü o "Son" notuyla onun iç dünyasına eşlik ettiğimden Margo'nun da asıl amacını daha iyi kavramış oldum. Aslında Margo, Tarryn'in olmak istediği karakterdi.

Kitap boyunca kitabın arka kapağında yer alan "lanetli bir ev" ifadesini merak ediyordum, lanet nerede diye sürekli düşündüm. Evet, bazı bölümlerde ürpermekten kendimi alamadım ve yazarın bunları yazarken ne yaşadığını da şu an merak etmiyor değilim, ama o lanetli sıfatını tam tadamadım. Onun dışında kitabın içindeki asıl gizem de beni beklemediğim bir yerden yakaladı. Gerçekten beklemiyordum. Ve onun asıl olayı ise beni çok şaşırttı, şu anda bile hâlâ onu düşünürken kendimi karmakarışık hissediyorum. Onun hakkında ne diyeceğimi bilmiyorum da açıkçası. Bence okumadıysanız eğer okuduktan sonra bana hak vereceksiniz.

Bir de Margo'nun yaş on beş iken, annesinin artık ona ismiyle dahi seslenmeyişinden ötürü öğretmenin bir denklem sorusu için onu çağırarak "Margo" demesiyle ismini bir süredir duymadığını anlaması bana fena tesir etti. Anne kız ilişkisinin bu kitapta çok da yeri olmasa da beni yine de etkilediği bir gerçek.

Kesinlikle sürükleyici bir dili olduğunu söyleyebilirim kitabın. Dün gece başladım ve soluksuz okudum, bugün de okula giderken, okulda, dönüşte okumaya devam ettim. Elinizden bırakmak istemeyeceğiniz kadar sürükleyici, emin olun. Tarryn'in dilini Never Never üçlemesinden biliyordum ama yalnızca kendisinin yazdığı bu kitapta daha çok tadınca fark ettim ki, dilini gerçekten beğenmişim... Sanki kurgunun asıl amacını düşündükçe daha da çok seviyorum kitabı...
Margo'nun yaptıkları ne kadar gerçek üstüymüş gibi görünse de, benim açımdan kitaba bir gerçekçilik, ayrı bir özellik ve tam anlamıyla bir kurgu katmıştı. Margo'nun karakterini çocukken olduğu kadar genç hâlini de çok beğenerek okudum. Benim için Margo, şimdiye kadar okuduğum karakterlerin içinde gerçekten çok özel bir karakter. Bence, özellikle "Margo"'yu okumalısınız ve tabii Tarryn'i de.

Share |

Brown Girl Dreaming / Jacqueline Woodson | Kitap Yorumu

*İngilizce Kitaplar 13:29

Kitap Adı: Brown Girl Dreaming

Yazarı: Jacqueline Woodson

Sayfa Sayısı: 337

Yayınevi: Nancy Paulsen Books

Puanım: 3/5

Goodreads Puanı: 4,09/5

Arka Kapak:

Jacqueline Woodson, one of today's finest writers, tells the moving story of her childhood in mesmerizing verse.

Raised in South Carolina and New York, Woodson always felt halfway home in each place. In vivid poems, she shares what it was like to grow up as an African American in the 1960s and 1970s, living with the remnants of Jim Crow and her growing awareness of the Civil Rights movement. Touching and powerful, each poem is both accessible and emotionally charged, each line a glimpse into a child’s soul as she searches for her place in the world. Woodson’s eloquent poetry also reflects the joy of finding her voice through writing stories, despite the fact that she struggled with reading as a child. Her love of stories inspired her and stayed with her, creating the first sparks of the gifted writer she was to become.

Even the silence has a story to tell you.

Just listen. Listen.

🍁

Her ne kadar yazarın tarzını beğensem de başta alışamadığım da bir gerçek. Şöyle ki vermek istediği duyguyu tam karşıya geçiremediği kanısındayım ben yazarın. Yalnızca bazı yerlerde o duyguyu tam aldım, ama çoğu yerde, o da büyük ihtimalle yazarın dilinden kaynaklanan bir durum, o hissi tam manasıyla tadamadım. Kitabın goodreadsteki puanına, oylarına baktığımda okuduğum kitabın kesinlikle değecek bir kitap olduğunu düşünmüştüm, özellikle de daha yeni Duyguların Rengi'ni okumuşken bu kitap hakkında da yorumumun güzel olacağı düşüncesindeydim ister istemez bir etki altına girip. Ama maalesef ya ben o vermek istediğini alamadım, ya da kitap olmadı tam manasıyla benim için. Ödül almış bir kitap da olunca işin içinde, insan bir beklenti içine girmekten kendini alamıyor. Bu beklentimi tam manasıyla karşılayamadı. Ama kötü bir kitap mıydı, kesinlikle hayır. Sanırım bana göre değildi. Ya da Duyguların Rengi'nde o kadar takılı kaldım ki, artık bu tarz konuları böyle bir bakış açısıyla roman havasında okumak istiyorum. Kitap ayrıca yazarın hayatını anlatıyor. Otobiyografi bir kitap yani anlayacağınız. Otobiyografi kitabı denince de Son Nefes Havaya Karışmadan gibi bir kitap okumuşken o tadı da alamadım ne yazık ki. Tam manasıyla beğenemedim kitabı. Hatta bu yüzden ne yazacağımı dahi bilemeyip, acaba yorumunu yapmasam mı bu kitabın gibi düşüncelere girdim. Kitap beni bocalattı bildiğiniz. Ama arada verdiği mesajlar güzeldi. O yüzden daha düşük bir puan da veremedim. Çünkü dediğim gibi kesinlikle kötü bir kitap değil. Bilmiyorum, sanırım, tarzını beğensem de bana göre olmayan bir kitaptı...